Don Juan Sumulong

Pagkatapos ng pagtatapos ng kanyang elementarya edukasyon sa kanyang bayan, siya nagpunta sa Maynila at nakatala sa Colegio de San Juan de Letran . Siya walked mula saTondo sa Intramuros . Dahil hindi siya ay may sapat na para sa kanyang board at kuwarto, nakatulong siya ng kanyang kasera maghanda ng pagkain para sa almusal at peddled, pagkatapos ng paaralan sa ang Mornings, ang kanyang mga yaring-bahay tabako. Siya rin ang kanyang sariling labahan. Habang maulan araw, siya wore kahoy klags, at lamang sa abot ng paaralan ay isuot niya ang kanyang mga sapatos na katad na siya dala balot sa papel. Nakumpleto niya ang kanyang Bachelor ng Arts gayunman.

Pagkatapos siya kinuha up ng batas sa University of Santo Tomas . Kapag ang Revolution laban sa Espanya sinira out, siya ay sumali ang ang mga revolutionists sa headquarters sa Lalawigan ng Morong (ngayon ay Rizal ). Matapos ang pagpapanumbalik o kapayapaan na pagsunod sa mga na Filipino-Amerikano Digmaang, nagsilbi siya bilang isang pribadong sekretarya sa na Filipino sibil gobernador ng Morong Probinsya sa punong-himpilan sa Antipolo . Sa isang pulong na gaganapin sa ang PASIG Iglesia sa Hunyo 5, 1901 upang talakayin ang pagsasanib ng Morong Lalawigan at ang Probinsiya ng Maynila , konsehal Sumulong pumigil sa pabor ng tulad ng isang unyon. Huli ito ay naaprubahan at ang bagong probinsya ay pinangalanang Rizal .

Siya ay naging isang mamamahayag, na sumali sa La Patria bilang isang reporter at pagiging lungsod editor nito pagkatapos ng tatlong buwan. Siya sinusuri ang mga pulitikal na sitwasyon para sa La Democracia, opisyal na publication ng Federal Party, kung saan siya ang editor para sa isang mahabang panahon.

Pagkatapos ng pagpasa sa mga eksaminasyon bar sa 1901, ensayado niya ang batas at sa parehong oras itinuro ng konstitusyon Batas sa Escuela de Derecho. Isa sa unang mga kaso na siya gagawin ay ang hangganan sa alitan sa pagitan ng Antipolo at ang kalapit na bayan ng Cainta . Siya won ang kaso para sa kanyang bayan. Siya at Rafael Palma rin matagumpay na defended ang pahayagan ng El Renacimiento sa isang libelo suit na file sa pamamagitan ng ilang mga Amerikano na opisyal ng tanod-bansa. Papel ang nakalantad ang mga abuses na ginawa ng militar na opisyal laban sa mapayapang mamamayan ng Cavite sa kampo ng mga bihag sa digma sa Bacoor . Iyon ay ang unang kaso na ang mga Amerikano na pamahalaan nawala. Sa Hunyo 1902, ang dalawang mga batang abogado na na sinigurado mula sa Gobernador William Howard Taft ang kapatawaran ng Isabelo de los Reyes na inakusahan ng "sabwatan" sa-aayos ng isang unyon ng manggagawa na kung saan itinanghal ang unang isinaayos protesta sa Pilipinas. Siya ay ginawa Hukom ng Korte ng unang pagkakataon sa 1906 at ng Korte ng Land Registration sa 1908. Siya ay din ng isang miyembro ng Philippine Commission 1909-1913. Maaaring siya ay naging sa kataas-taasang hukuman ay tinanggap niya ang alok sa kanya na ginawa ng US Presidente William H. Taft .

Noong 1904, habang siya ay sa Estados Unidos bilang isang miyembro ng ang honorary Commission upang ang St. Louis tanghalan -publish siya sa isang Amerikano journal ang pagsasarili hangad ng ang Pilipino , realizing ang inadvisability na ng kalagayan ng estado ang plano.

Sumulong ay vice-president ng Partido Nacional Progresista na nakaayos sa Enero 2, 1907. Ang bagong pampulitikang partido na naglalayong upang makamit ng Philippine Independence sa pamamagitan ng mga umuunlad na yugto. Siya ang bumangga bilang kandidato nito para sa isang upuan sa unang Philippine Assembly sa ang Hulyo 30 halalan, ngunit nawala sa Nacionalist Party kandidato. Muli, tumakbo siya para sa, at nawala ang posisyon ng senador para sa ika-apat na distrito sa 1916 pangkalahatang halalan.

Dahil sa ang napakalaki victories Nacionalista sa 1916 halalan, ang mga grupo ng minorya, Sumulong sa Progresistas at ang ng Partido Democrata Nacional ng Teodoro Sandiko , Pinagsama sa Agosto 1917 upang bumuo ng ang Democrata Party. Noong 1919, ang Sumulong naging presidente ng partido na ito.

Sumulong ay isang epektibong "pampublikong nagsasalita na may isang mataas na reputasyon para sa intelektwal na kapasidad at integridad" ayon sa Claro M. Recto, Jr . Ngunit siya ay nawala ang kanyang ng senador na bid sa 1923 dahil sa isang di-umano'y depekto sa platform ng partido. Noong 1925, siya ay inihalal sa wakas sa isang anim na taon na term bilang senador para sa ika-apat na distrito, na binubuo ng Maynila , Rizal , Laguna at Bataan .

Bilang senador, nagkaroon siya ng kanyang sikat na debate sa Senado President Manuel L. Quezon sa mga susog sa Batas Corporation. Siya rin tininigan ang kanyang maalab pagsalungat sa paggawa ng batas ng Belo Act, na nagbibigay ng Gobernador-Heneral ng taunang gugulin ng pondo para sa militar at teknikal na mga advisers na kilala bilang ang Belo Boys. Authored niya ang batas sa paglikha ng buwis ng gasolina at ang batas tungkol sa mga libro ng mga account na itinatago ng mga negosyante, lalo na sa pamamagitan ng Intsik .

Mula 1930-1931, siya ay sa Estados Unidos bilang isang miyembro ng Philippine Mission Kasarinlan . Kapag ang unang Philippine Independence Act, na kilala bilang ang Hare-Hawes pagputol Act, ay enacted sa pamamagitan ng Kongreso sa US, siya ay nagpasyang tutulan ang pagtanggap nito sa pamamagitan ng na Filipino mga tao pangunahin dahil sa ang pagkakaloob na kahit na pagkatapos ng Philippine pagsasarili, ang Estados Unidos ay patuloy na kapangyarihan ng pagsasanay sa US Militar pagpapareserba sa Pilipinas . Quezon , Aguinaldo , Recto at marami pang iba laban sa ng HHC Batas at sila ay naging kilala bilang ang Antis. Osmena, Roxas , at iba favoring ito ay naging kilala bilang ang pros.

Dahil sa mahinang kalusugan, siya ay nakatalaga mula sa pagkapangulo ng Partido Democrata sa bisperas ng halalan sa Hunyo 2, 1931. Kanyang pagbibitiw humantong sa paglusaw ng partido.

Sa halalan ng Hunyo 5, 1934, tumakbo siya bilang ang kandidato ng Antis, para sa senador ng ika-apat na distrito ng senador. Siya won at Antis ang naging partido sa kapangyarihan. Sa Agosto 18, ang Nacionalista at Democrata "Antis" fused sa isang bagong pampulitikang partido na tinatawag na Partido ng Nacionalista Democrata sa Quezon bilang presidente at Sumulong bilang vice-president. Ang koalisyon sa 1935 ng partido at ang pagsalungat partido ng Osmena ay nang masakit denunsyado sa pamamagitan ng Sumulong sa kanyang pahayag na tinatawag Pagkatapos ng pagsasanib, ang malaking baha. Siya naniniwala na ang pulitikal na representasyon ay imbalanced at koalisyon ang gagawin sa isang oligarkiya at ang pagbuo ng isang rebolusyonaryo na pagsalungat.Ito ay na maliwanag, siya Warned, sa paglago ng komunismo at Sakdalism. Ang Sakdal na pag-aalsa May 1935 Mahal na Araw pagtitiwala sa Sumulong ng babala.

Sumulong, na katagal bago Quezon pinagtibay ang salawikain ng "panlipunan katarungan", sinira up sa huli at patuloy pagpapanatiling buhay ng isang pagsalungat. Sumulong pa rin naniniwala na ang pagtatatag ng permanent US bases hukbong-dagat ay patunayan nakapipinsala sa isang malayang Pilipinas. Bukod pa rito, naniniwala pa rin siya na ang na libreng kalakalan ay nagpatuloy, ang mahirap ito para sa Pilipinas upang pagpagin ang ekonomiya pagkaalipin.

mga liham at gawain sa filipino 3-1

                                                                 gawain

gawain

                                                        liham

gawain

                                                                      \liham

Mga liham at iba pang sulatin sa Filipino

Pag ninilay sa mga gawain sa filipino

Dahil dito ako ay natutong gumawa ng liham para sa aking mga kaibigan,at iba pag taong gusto ko 

padahan ng liham

pagsusulit bilang 9

                                                    pagsusulit   bilang 9

epiko,nobela

Ang epiko ay tumatalakay sa mga kabayanihan at pakikipagtunggali sa mga kaaway na halos hindi mapaniwalaan dahil may mga tagpong kababalaghan at di-kapani-paniwala Ang epiko ay kuwento ng kabayanihan. Punung-puno ito ng mga kagila-gilalas na mga pangyayari. Bawat  pangkatin ng mga Pilipino ay may maipagmamalaking epiko. Halimbawa nito ay ang mga sumusunod. Mga Epiko ng iba't-ibang rehiyon: * Biag ni Lam-ang (Iloko) * Indarapatra at Sulayman(Muslim) * Bantugan * Bidasari * Tuwaang (Bagobo) * Tulalang (Manobo) * Ibalon (Bicolano) * Labaw Donggon (Kabisayaan) Sana Makatulong sa inyo.






Ang nobela ay isang mahabang kuwentong piksyon na binubuo ng iba't ibang kabanata. 
Ang nobela o kathambuhay ay isang mahabang kuwentong piksyon na binubuo ng iba't ibang kabanata. Mayroon itong 60,000-200,000 salita o 300-1,300 pahina. Noong ika-18 siglo, naging istilo nito ang lumang pag-ibig at naging bahagi ng mga pangunahing literary genre. Ngayon, ito ay kadalasan may istilong artistiko at isang tiyak na istilo o maraming tiyak na istilo.












Pagninilay sa ginawa:

sa epiko at nobela nag karoon ako ng mga paraan kong pano gagawa ng magandan kwento    

sa epikoay may kwentong minsan ay di makatotohanan at sa nobela naman ay may ibat ibang kabanata

BUOD NG NOLI ME TANGERE

BUOD NG NOLI ME TANGERE
Si Crisostomo Ibarra ay isang binatang Pilipino na pinag-aral ng kanyang ama sa Europa. Pagkatapos ng pitong taong pamamalagi roon ay nagbalik ito sa Pilipinas. Dahil sa kanyang pagdating ay naghandog si Kapitan Tiyago ng isang salo-salo kung saan ito ay dinaluhan nina Padre Damaso, Padre Sibyla, Tinyente Guevarra, Donya Victorina at ilang matataas na tao, sa lipunan Kastila. Sa hapunang iyon ay hiniya ni Padre Damaso na siyang dating kura ng San Diego, ang binata ngunit ito'y hindi na lamang niya pinansin at magalang na nagpaalam at nagdahilang may mahalagang lalakarin.
Si Ibarra ay kasintahan ni Maria Clara. Siya kilala bilang anak-anakan ni Kapitan Tiyago, isang mayamang taga-Binundok. Ang binata ay dumalaw sa dalaga kinabukasan at sa kanilang pag-uulayaw ay di nakaligtaang gunitain ang kanilang pagmamahalan simula pa sa kanilang pagkabata. Di nakaligtaang basahing muli ni Maria Clara ang mga liham ng binata sa kanya bago pa man ito mag-aral sa Europa. Bago tumungo si Ibarra sa San Diego ay ipinagtapat sa kanya ni Tinyente Guevarra ng Guardia Sibil ang tungkol sa pagkamatay nga kanyang amang si Don Rafael, ang mayamang asendero sa bayang yaon.
Ayon sa Tinyente, si Don Rafael ay pinaratangan ni Padre Damaso, na Erehe at Pilibustero, gawa ng di nito pagsisimba at pangungumpisal. Nadagdagan pa ng isang pangyayari ang paratang na ito. Minsan ay may isang maniningil ng buwis na nakaaway ng isang batang mag-aaral, nakita ito ni Don Rafael at tinulungan ang bata, nagalit ang kubrador at sila ang nagpanlaban, sa kasamaang palad ay tumama ang ulo ng kastila sa isang bato na kanyang ikinamatay. Ibinintang ang pagkamatay na ito ng kubrador kay Don Rafael, pinag-usig siya, nagsulputan ang kanyang mga lihim na kaaway at nagharap ng iba-ibang sakdal. Siya ay nabilanggo at ng malapit nang malutas ang usapin ay nagkasakit ang matanda at namatay sa bilangguan. Di pa rin nasiyahan si Padre Damaso sa pangyayaring iyon. Inutusan niya ng tagapaglibing na hukayin ang bangkay ni Don Rafael sa kinalilibingan nitong sementeryo para sa katoliko at ibaon sa libingan ng mga Intsik at dahil umuulan noon at sa kabigatan ng bangkay ay ipinasya ng tagapaglibing na itapon na lamang ito sa lawa.
Hindi binalak ni Ibarra ang maghiganti sa ginawang kabuktutang ito ni Padre Damaso at sa halip ay ipinagpatuloy ang balak ng kanyang ama na magpatayo ng paaralan.
Sa pagdiriwang ng paglalagay ng unang bato ng paaralan ay kamuntik nang mapatay si Ibarra kung hindi siya nailigtas ni Elias. Sa paglagpak ng bato habang ito'y inihuhugos ay hindi si Ibarra ang nasawi kundi ang taong binayaran ng lihim na kaaway ng binata.
Sa pananghaliang inihandog ni Ibarra pagkatapos ng pagbabasbas ay muling pinasaringan ni Padre Damaso ang binata, hindi na lamang niya sana ito papansinin subalit nang hamakin ang alaala ng kanyang ama ay hindi na siya nakapagpigil at tinangkang saksakin ang pari, salamat na lamang at napigilan ito ni Maria Clara.
Dahil sa pangyayaring ito ay itiniwalag o ineskomonyon si Ibarra ng Arsobispo ng simbahang Katoliko Romano. Sinamantala ito ni Padre Damaso upang utusan si Kapitan Tiyago na sirain ang kasunduan sa pagpapakasal nina Ibarra at Maria Clara. Nais ng pari na ang mapangasawa ng dalaga ay si Linares na isang binatang kastila na bagong dating sa Pilipinas.
Dahil sa pagkasindak sa gumuhong bato noong araw ng pagdiriwang si Maria Clara'y nagkasakit at naglubha. Dahil sa ipinadalang gamot ni Ibarra na siya namang ipinainom ni Sinang gumaling agad ang dalaga.
Sa tulong ng Kapitan Heneral ay napawalang-bisa ang pagkakaeskomulgado ni Ibarra at ipinasya ng arsobispo na muli siyang tanggapin sa simbahang Katoliko. Ngunit, nagkataon noong sinalakay ng mga taong pinag-uusig ang kwartel ng sibil at ang napagbintangang may kagagawan ay si Ibarra kaya siya ay dinakip at ibinilanggo. Wala talagang kinalaman dito ang binata sapagkat nang kausapin siya ni Elias upang pamunuan ang mga pinag-uusig ay tahasan siyang tumanggi at sinabing kailanman ay hindi siya maaring mamuno sa mga taong kumakatawan sa bayan.
Napawalang-bisa ang bintang kay Ibarra sapagkat sa paglilitis na ginawa ay walang sino mang makapagsabi na siya'y kasabwat sa kaguluhang naganap. Subalit ang sulat niya kay Maria Clara na napasakamay ng hukuman ang siyang ginawang sangkapan upang siya'y mapahamak.
Nagkaroon ng handaan sa bahay nina Kapitan Tiyago upang ipahayag ang kasunduan sa pagpapakasal ni Maria Clara kay Linares at samantalang nagaganap ito ay nakatakas ni Ibarra sa bilangguan sa tulong ni Elias.
Bago tuluyang tumakas ay nagkaroong ng pagkakataon si Ibarrang magkausap sila ng lihim ni Maria Clara,. Anya'y ipinagkaloob na niya rito ang kalayaan at sana'y lumigaya siya at matahimik na ang kalooban. Ipinaliwanag ni Maria Clara na ang liham na kanyang iniingatan at siyang ginamit sa hukuman ay nakuha sa kanya sa pamamagitan ng pagbabanta t pananakot. Ippinalit sa mga liham na ito ang dalawang liham na isinulat ng kanyang ina bago siya ipanganak na nakuha ni Padre Salvi sa kumbento at dito nasasaad na ang tunay niyang ama ay si Padre Damaso.
Sinabi niya kay Ibarra na kaya siya pakakasal kay Linares ay upang ipagtanggol ang karangalan ng kanyang ina subalit ang pag-iibig niya saa binata ay di magbabago kailanman.
Samantala, tumakas na si Ibarra sa tulong ni Elias. Sumakay sila ng bangka, pinahiga si Ibarra at tinabunan ng damo at pagkatapos ay tinunton ang ilog Pasig hanggang makarating sa Lawa ng Bay. Ngunit naabutan sila ng mga tumutugis sa kanila. Inisip ni Elias na iligaw ang mga ito kaya naisipan niyang lumundag sa tubig kung saan inakalang si Ibarra ang tumalon kaya hinabol at pinaputukan siya ng mga sibil hanggang mahawi ang bakas ng pagkakalangoy at magkulay-dugo ang tubig.
Nakarating sa kaalaman ni Maria Clara na si Ibarra'y napatay ng mga Sibil sa kanyang pagtakas. Ang dalaga'y nalungkot at nawalan ng pag-asa kaya't hiniling niya kay Padre Damaso na siya'y ipasok sa kumbento ng Santa Clara upang magmadre. Napilitang pumayag ang pare sapagkat tiyakang sinabi ng dalaga na siya'y magpapakamatay kapag hindi pinagmadre.
Noche Buena nang makarating si Elias sa maalamat na gubat ng mga Ibarra, sugatan at nanghihina na doon niya nakatagpo si Basilio at ina nitong wala nang buhay.
Bago siya nalagutan ng hininga ay sinabing, namatay siyang hindi nakikita ang pagbubukang-liwayway ng kanyang bayan at makakikita ay huwag sanang kalilimutan ang mga nangamatay dahil sa pagtatanggol sa bayan.

Ang talambuhay ni Dr.Jose Rizal

                                                               

 Si Dr. Jose Protacio Rizal ay ang Pambansang Bayani ng Pilipinas. Siya ay isinilang sa Calamba, Laguna noong Hunyo 19, 1861. Ang kanyang mga magulang ay sina G. Francisco Mercado at Gng. Teodora Alonzo.
Ang kanyang ina ang naging unang guro niya, maaga siyang nagsimula ng pag-aaral sa bahay at ipinagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral sa Biñan, Laguna. Nakapag tapos siya ng Batsilyer sa Agham sa Ateneo de Manila noong Marso 23, 1876 na may mataas na karangalan. Noong 1877 ipinagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral sa Unibersidad ng Santos Tomas at Unibersidad Central de Madrid hanggang sa matapos niya ng sabay ang medisina at pilosopia noong 1885. Natuto rin siyang bumasa at sumulat ng iba’t ibang wika kabilang na ang Latin at Greko. At nakapagtapos siya ng kanyang masteral sa Paris at Heidelberg.
Ang kanyang dalawang nobela “Noli Me Tangere” at “El Filibusterismo.” naglalahad ng mga pang-aabuso ng mga prayle sa mga Pilipino at mga katiwalian sa pamahalaan ng Kastila.
Noong Hunyo 18, 1892 ay umuwi ng Pilipinas si Dr. Jose P. Rizal. Nagtatag siya ng samahan tinawag ito na “La Liga Filipina.” Ang layunin ng samahan ay ang pagkakaisa ng mga Pilipino at maitaguyod ang pag-unlad ng komersiyo, industriya at agricultura.
Noong Hulyo 6, 1892 siya ay nakulong siya sa Fort Bonifacio at ipinatapon sa Dapitan noong Hulyo 14, 1892. Apat na taon siya namalagi sa Dapitan kung saan nanggamot siya sa mga maysakit at hinikayat niya ang mamamayan na magbukas ng paaralan, hinikayat din niya ang ito sa pagpapaunlad ng kanilang kapaligaran.
Noong Setyem bre 3, 1896 habang papunta siya sa Cuba upang magsilbi bilang siruhano at inaresto siya. Noong Nobyembre 3, 1896 ibinalik sa Pilipinas at sa pangalawang pagkakataon nakulong siya sa Fort Bonifacio.
Noong Disyembre 26, 1896 si Dr. Jose Rizal ay nahatulan ng kamatayan sa dahilang nagpagbintangan siya na nagpasimula ng rebelyon laban sa mga Kastila.
Bago dumating ang kanyang katapusan naisulat niya ang “Mi Ultimo Adios” (Ang Huling Paalam) upang magmulat sa mga susunod pang henerasyon na maging makabayan.
Noong Disyembre 30, 1896, binaril si Dr. Jose P. Rizal sa Bagumbayan (na ngayon ay Luneta).

MGA PAGSUSULIT SA FILIPINO

MGA PAGSUSUSLIT SA
         
FILIPINO